رابطه حضرت زهرا(س) با پدر

معاونت فرهنگی و روابط عمومی ستاد توسعه و بازسازی عتبات عالیات کردستان؛ محبتی که بین رسول خدا و دخترشان فاطمه زهرا علیهماالسلام بود، یک نوع محبت ویژه و خاص بود. اگر فاطمه زهرا علیهاالسلام آن چنان ارادت و محبت به پدر بزرگوار داشت، پدر نیز نهایت درجه علاقه و محبت را به دختر معصومه خویش داشت. مانند بوسیدن دست حضرت و نشاندن حضرت در جای خود و تکریم ایشان[1]، همچنین در این راستا و بیان این که این محبت یک محبت الهی است روایتی زیبا را از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کنیم که به روشنی این نوع محبت را معنا می‌کند:

«قَالَتْ لَمَّا نَزَلَتْ عَلَى النَّبِيِّ: «اَتَجْعَلُوا دُعَاءَ اَلرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً»[2] قَالَتْ فَاطِمَةُ فَتَهَيَّبْتُ اَلنَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنْ أَقُولَ لَهُ يا ابه فَجَعَلْتُ أَقُولُ لَهُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَأَقْبَلَ عَلَيَّ فَقَالَ لِي يَا بُنَيَّةِ لَمْ تَنْزِلْ فِيكِ وَ لاَ فِي أَهْلِكِ مِنْ قَبْلُ أَنْتَ مِنِّي وَ أَنَا مِنْكَ وَ انما نَزَلَتْ فِي أَهْلِ اَلْجَفَاءِ وَ الْبَذَخِ وَ الْكِبْرُ قولِي يَا أَبَهْ فانه أَحَبُّ لِلْقَلْبِ وَ أرضى لِلرَّبِّ ثُمَّ قَبل اَلنَّبِيُّ صلَّى‌اَللَّهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّمَ جَبهَتِي وَ مَسَحَنِي بِرِيقِهِ فَمَا احْتَجْتُ الى طيبٍ بَعده»؛[3] «حضرت زهرا می‌فرماید، وقتى آيه: صدا زدن پيامبر در ميان شما، همانند صدا زدن خودتان در ميانتان نباشد» بر پيامبر صلى‌‏الله‏‌عليه‌‏و‏آله نازل شد، فاطمه عليهاالسلام گفت: عظمت پيامبر مرا بازداشت از اينكه به ايشان بگويم: «اى پدر جان» و از آن پس ايشان را «اى رسول خدا» صدا زدم كه آن حضرت رو به من كرد و گفت: دختركم! اين آيه درباره تو وخانواده‌‏ات نازل نشده است. تو از من هستى و من از تو هستم. اين آيه درباره جفاكاران و مغروران و متكبران نازل شده است. تو بگو: پدرجان! كه اين براى دل [من] محبوب‏‌تر و براى پروردگار خشنود كننده‌‏تر است. آن‏گاه پيامبر صلى‌‏الله‏‌عليه‏‌و‏آله پيشانى مرا بوسيد و مقدارى از آب دهان مبارک خود به رویم کشید؛ كه پس از آن، ديگر نيازى به عطر پيدا نكردم» .

رفتار و برخورد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با فاطمه زهرا علیهاالسلام نشان می‌دهد که هم عاطفه دختر و پدری آن دو در حدی بسیار بالا و فوق العاده بوده و هم پیرو و پیشوایی آن دو برتر از آن بوده که دیگران تصور می‌کنند. آنچنان محبتی بین آن دو حاکم بوده که نمونه آن را نمی‌توان یافت.

پی‌نوشت:
[1]. حسینی امینی، سید محسن، الرسول الأعظم على لسان اُمّ أبيها فاطمة الزهراء، شفق للطباعة والنشر، ص6.
[2]. نور: 63.
[3]. ابن مغازلی، مناقب امیرالمومنین علی‌بن‌ابی‌طالب، دارالاضواء، ص293.