آیا عزاداری و سوگواری ریشه‌های قرآنی دارد!؟

به گزارش واحد خبر و روابط عمومی ستاد توسعه و بازسازی عتبات عالیات استان کردستان؛ با این همه آیه‌ای نیز در قرآن وجود دارد که صریحا بر گریه و ناراحتی یکی از انبیای الهی از فراق یکی از عزیزانش دلالت می‌کند و با توجه به عصمت انبیاء، می‌توان این‌گونه جمع‌بندی کرد که موضوع عزاداری، مسأله‌ای امضا شده در قرآن است. در آیه ۸۴ سوره یوسف و در بیان حالت افسرده و رنجور حضرت یعقوب از فراق فرزندش حضرت یوسف (علیهما السلام) می‌خوانیم: «یا أَسَفَا عَلی یُوسُفَ وَ ابْیَضَّتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظِیمٌ»؛ ([حضرت یعقوب] گفت: وا اسفا بر یوسف! و چشمان او از اندوه سفید شد اما او خشم خود را فرو می‌برد).

 طبق مضمون این آیه حضرت یعقوب (علیه السلام) در فراق فرزندش دچار حزن و اندوه فراوانی گشت به طوری که سالیان درازی در غم یوسف اشک ریخت تا دیدگانش سفید شد و بینایی خود را از دست داد.

 زمخشری روایت کرده است که حضرت یوسف (علیه السلام) از جبرئیل مدت اندوه و گریه پدر را جویا شد. پاسخ داد: هفتاد سال به طول انجامید و درباره پاداش گریه او سؤال کرد. پاسخ داد: گریه او پاداش برابر هفتاد شهید دارد.

 طبق این آیه، اصل موضوع اظهار ناراحتی و گریه در فراق یک شخص عزیز امری مشروع و بلااشکال است.