دو انحراف جدّی در زمان امام حسین (ع)

واحد خبر ‌روابط عمومی ستاد توسعه و بازسازی عتبات عالیات استان کردستان،در فرازی از زیارت اربعین درباره دلیل شهادت امام حسین (ع) می خوانیم :

« لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِن الجَهالهِ و حَیرَه الضَلاله»
( زیارت اربعین)

دلایل متعدد تاریخی وجود دارد ، که می توان بر اساس آن ، از جهالتی عام و ضلالتی رو به رشد ، در آن مقطع تاریخی ، سخن گفت ، تا اهمیت و حساسیت قیام اباعبدالله (ع) کمی روشن شود.

1 -  اولین مشکل ، جهالت بود.زیرا در طول سالهای بعد وفات پیامبر ، کوششی جدّی و عام ، به عمل آمده بود ، تا هیچ کس چیزی جز ظاهر قرآن را نیاموزد و جز الفاظ و عبارات آن چیزی نخوانند.در نتیجه مردم اگر با اسلام آشنا بودند ، فقط در حدّ آشنایی با《الفاظ و عبارات》قرآن بود و چنانچه می دانیم ، الفاظ و عبارات قرآن بدون تفسیر آنتنها کلیات اسلام را در بر دارند.
در آن روزگار دراز پنجاه ساله ، دانستن معنا و تفسیر قرآن ممنوع بود.این جهل ، به تنهایی می توانست مصیبت بزرگ و غیر قابل حبرانی برای اسلام و مسلمانان به بار آورد و نتیجه ی بدتر آن ، زمینه ی بسیار مناسبی برای تمامی اهداف امویان فراهم ساخت تا بتوانند اهداف شیطانی خود را درباره نابودی اسلام پیش ببرند.

2 -  مشکل دوم جهان اسلام ، ضلالت بود.در عصر اموی ( معاویه و یزید و...) می خواستند ، اسلام را برخلاف آنچه هست ، به مردم بشناسانند ، که این کار تنها با جهل مردم ممکن بود و این زمینه نیز سالیانی دراز فراهم شده بود.

 در آن زمان که مردم ، بلکه بعضی از مردم ، جز اصول کلّی ، چیزی از اسلام نمی دانند ، هر چیز دیگری به عنوان اسلام ، قابل تحمیل خواهد بود و حتی آن اصول کلّی نیز می تواند ، هر تفسیری پیدا کند.بنابراین اگر امویان ( یزید و...) به قدرت می رسیدند ، دیگر از اسلام چیزی باقی نمی ماند!

آن اسلام انحرافی که ضلالت نام دارد ،《امامت》برای آنها یزید بود و اسلام و دین برای آنها ، اسلام و دین یزید بود و همه چیز این اسلام ، در مساله《خلافت》 و آن هم 《خلافت یزید》خلاصه شده بود.

 البته در آن زمان ، بیشتر مردم گرفتار جهالت بودند و عده ای کمی گرفتار ضلالت بودند.دولت بنی امیّه می خواست آنهایی که گرفتار جهالت اند ، پذیرای این اسلام باشند و آن را دین خدا بدانند و آن طور که باید به یک دین اعتقاد داشت ، به آن اعتقاد بورزند.

محرم